مقایسه دلبستگی هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی در فرزندان جانباز، شاهد و غیر شاهد

مقدمه: تحقیق حاضر با هدف بررسی مقایسه ای دلبستگی، هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی در فرزندان جانباز، شاهد و غیر شاهد می باشد. روش: جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر مقطع اول، دوم و سوم دبیرستان شاهد مناطق 2، 3، 6، 9 و 17 شهر تهران که در سال تحصیلی 90-1389 مشغول به تحصیل هستند، با توجه به حجم جامعه آماری و با استفاده از جدول مورگان حجم گروه نمونه 322 نفر تعیین گردید (شاهد 18نفر، جانباز152نفر و غیر شاهد 152 نفر)، که تعداد 9 دانش آموز غیر شاهد به دلیل عدم تکمیل کامل پرسشنامه ها از گروه حذف شدند. به منظور بررسی دلبستگی از پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان ippa)) و برای بررسی هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی بار- ان استفاده شد و معدل سال گذشته بچه ها برای پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. یافته ها: نتیجه پژوهش نشان داد که بین دانش آموزان شاهد، جانباز و غیر شاهد در هوش هیجانی تفاوت معنی داری وجود دارد و گروه های جانباز و غیر شاهد بالاترین میانگین هوش هیجانی را در مقایسه با گروه شاهد داشته و از طرفی تفاوت معنی داری بین میانگین دلبستگی به مادر و پدر و مولفه های آنها در گروه های مختلف (شاهد، غیرشاهد و جانباز)، وجود ندارد. برای دلبستگی به همسالان و هم چنین مولفه های آن (اعتماد به همسالان، ارتباط با همسالان و بیگانگی با همسالان) تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود دارد. گروه شاهد دارای پایین ترین میانگین دلبستگی به همسالان در مقایسه با جانبازان و غیر شاهد دارد. و تفاوت معنی داری بین میانگین پیشرفت تحصیلی در گروه های مختلف، وجود ندارد. نتیجه گیری: هوش هیجانی توانایی زیادی در تبیین پیشرفت تحصیلی ندارد و هوش هیجانی در کنار دلبستگی به مادر در تبیین پیشرفت تحصیلی تأثیر دارد، و در گروه جانباز فقط دلبستگی به دوست معنادار می باشد. وجود رابطه بهینه میان کودک و پدر، نقش بسزایی در سازگاری بهتر، عملکرد بهتر در مدرسه، وجود سطوحی به مراتب پایین تر در رفتار صد اجتماعی و روابط میان فردی صمیمانه دارد. با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، بررسی ویژگی های روان شناختی دانش اموزان ایثارگر در تبیین پیشرفت تحصیلی انان از مهمترین رسالت های آموزش و پرورش بویژه گروه شاهد و امور ایثارگران آموزش و پرورش می باشد.